2012年07月30日
タイ語
ภาษาไทย（タイ語）
ภาษาไทย（タイ語）เป็น（～である）ภาษาทางการ（公用語）ของ（～の）ประเทศไทย（タイ国） และ（そして）ภาษาแม่（母国語）ของ（～の）ชาวไทย（タイ国民） และ（そして）ชน（相反する）เชื้อสาย（系統）อื่น（他の）ใน（～内の）ประเทศไทย（タイ国） ภาษาไทย（タイ語）เป็น（～である）ภาษา（言語）ใน（～の中の）กลุ่ม（グループ）ภาษาไต（南部の言葉） ซึ่ง（関係代名詞）เป็นกลุ่ม（ひとまとめにして）ย่อย（重要でない）ของ（～の）ตระกูล（系統・族）ภาษาไท-กะได（カダイ・タイ語） สันนิษฐาน（推測する）ว่า（～言う） ภาษา（言語）ใน（～の中の）ตระกูลนี้（この系統）มี（～を持つ）ถิ่นกำเนิด（発祥の地）จาก（から）ทาง（～の方面）ตอน（地区）ใต้（南部）ของ（～の）ประเทศจีน（中国） และ（そして）นักภาษาศาสตร์（言語学者）บาง（幾つかの）ท่าน เสนอ（申し出る、提案する）ว่า（～という） ภาษาไทย（タイ語）น่าจะมี ความเชื่อมโยง（結び付く）กับ（～と） ตระกูล（系統・族）ภาษาออสโตร-เอเชียติก（オーストロ・アジア語） ตระกูล（系統・族）ภาษาออสโตรนี（オーストロ言語）เซียน（巨匠, 大家） ตระกูล（系統・族）ภาษาจีน-ทิเบต（中国・チベット語）
ภาษาไทย（タイ語）เป็น（～である）ภาษา（言語）ที่（関係代名詞）มีระดับ（高級な）เสียง（音声）ของ（～の）คำ（単語）แน่นอน（確実に）หรือ（又は）วรรณยุกต์（四声調）เช่น（～のような）เดียวกับ（～に関する）ภาษาจีน（中国語） และ（そして）ออกเสียง（発音する）แยก（分かれる）คำต่อ（接続語）คำเป็น（である）ที่（関係代名詞）ลำบาก（難しい）ของ（～の）ชาวต่างชาติ（外国人）เนื่อง（～のため、の結果）จาก（～から） การออกเสียง（発音）วรรณยุกต์（四声点）ที่（関係代名詞）เป็น（～である）เอกลักษณ์（独自性）ของ（～の）แต่（しかし）ละ（各）คำ（単語） และ（そして）การสะกด（魅了する）คำ（単語）ที่（関係代名詞）ซับซ้อน（複雑な） นอกจาก（～を除いて）ภาษากลาง（中部の言語）แล้ว ในประเทศไทย（タイ国内の）มีการใช้（語法、慣用法） ภาษาไทย（タイ語）ถิ่น（地方）อื่น（他の）ด้วย（～も）
ชื่อภาษาและที่มา
คำว่า（～という単語） ไทย（タイ） หมายความว่า（意味します） อิสรภาพ（自由） เสรีภาพ（解放） หรือ（又は）อีก（さらに）ความหมาย（定義）หนึ่งคือ ใหญ่（大きい） ยิ่งใหญ่（巨大な） เพราะ（のり理由で）การ จะเป็น（である）อิสระ（自由に）ได้（できる）จะต้องมี กำลัง（力）ที่（関係代名詞）มากกว่า（より大きな） แข็งแกร่งกว่า（活気に溢れた、力強い） เพื่อ（so that）ป้องกัน（防ぐ、守る）การรุกราน（侵略・侵犯）จาก（～から）ข้าศึก（敵） แม้（ではあるが）คำนี้（この語）จะมี รูป เหมือน คำยืม（外来語）จาก（～から）ภาษาบาลี（パーリ語）สันสกฤต（サンスクリット） แต่（しかし）แท้（本当の）ที่（関係代名詞）จริงแล้ว คำนี้（この語）เป็น（～である）คำไทย（タイ語句）แท้（）ที่เกิด จาก（～から）กระบวน การสร้าง คำที่เรียกว่า 'การลาก คำเข้าวัด' ซึ่ง（関係代名詞）เป็น（～である）การลาก ความวิธีหนึ่ง ตาม หลัก คติ ชน วิทยา คนไทย（タイ人）เป็น（～である）ชนชาติ（）ที่（関係代名詞）นับถือกัน ว่า（～という） ภาษาบาลี（パーリ語）ซึ่ง（関係代名詞）เป็น（～である）ภาษา（言語）ที่（関係代名詞）บันทึก พระธรรม คำสอน ของ（～の）พระพุทธเจ้า（仏陀）เป็น（～である）ภาษาอัน（言語）ศักดิ์สิทธิ์（神聖な）และ（そして）เป็น（～である）มงคล（好都合、縁起がよい） เมื่อ คนไทย（タイ人）ต้องการ ตั้งชื่อ ประเทศ（国）ว่า（～という） ไท（タイ） ซึ่ง（関係代名詞）เป็น（～である）คำไทย แท้ จึง เติม ตัวย เข้าไป ข้างท้าย เพื่อ（～のための）ให้มี ลักษณะ คล้ายคำ ใน（～の中の）ภาษาบาลี（パーリ語）สันสกฤต เพื่อ（～のための）ความเป็น มงคล ตาม（～に続く）ความเชื่อ ของ（～の）ตน（自身） ภาษาไทย（タイ語）จึง（したがって）หมายถึง（～の意味をもつ）ภาษา（言語）ของ（～の）ชนชาติไทย（タイ国民）ผู้เป็น（関係代名詞：who）ไท（タイ族）นั่นเอง
หน่วยเสียง（音素）
ภาษาไทย（タイ語）ประกอบด้วย（～で構成されている）หน่วย（構成単位）เสียง（音）สำคัญ（重要な） 3ประเภท（３部門） คือ（すなわち）
1.หน่วยเสียงพยัญชนะ（パヤンチャナ：子音）
2.หน่วยเสียงสระ（サラ：母音）
3.หน่วยเสียงวรรณยุกต์（ワンナユック：四声点）
พยัญชนะ（パヤンチャナ：子音）
พยัญชนะ（子音）ต้น（主要部、幹）ภาษาไทย（タイ語）แบ่งแยก（区別・分別）รูปแบบ（類型）เสียง（音）พยัญชนะ（子音）ก้อง（反響する）และ（そして）พ่นลม（息を吹く） ในส่วนของเสียงกักและเสียงผสมเสียดแทรก เป็นสามประเภทดังนี้
เสียงไม่ก้อง（反響しない音） ไม่พ่นลม（息を吹かないで）
เสียงไม่ก้อง（反響しない音） พ่นลม（息を吹く）
เสียงก้อง（反響する音） ไม่พ่นลม（息を吹かないで）
หาก（分ける、分離する）เทียบ（比較して）กับ（～と）ภาษาอังกฤษ（英語） โดยทั่วไป（一般に、概して）มีเสียง（音がある）แบบ（型）ที่（関係代名詞）สอง（第２）กับ（と）สาม（第３）เท่านั้น（だけ） เสียงแบบ（～型の音）ที่（関係代名詞）หนึ่งพบได้เฉพาะ（特有の、特定の）เมื่ออยู่หลัง s ซึ่ง（すなわち）เป็นเสียงแปร（異音）ของ（～の）เสียงที่สอง（第２の音）
เสียงพยัญชนะ（子音）ต้นโดยรวมแบ่งเป็น 21 เสียง（音） ตารางด้านล่างนี้บรรทัดบนคือสัทอักษรสากล บรรทัดล่างคืออักษรไทย（タイ文字）ในตำแหน่งพยัญชนะต้น (อักษรหลายตัว（数種類の文字）ที่（関係代名詞）ปรากฏ（思われる）ใน（～の中の）ช่อง（分節）ให้เสียงเดียวกัน) ล่างสุดอักษรโรมัน（ローマ字）ตาม（続く）ราชบัณฑิต（王立研究所）ติญสถานนะครับ
พยัญชนะ（子音）สะกดถึงแม้ว่า（…であるが、たとえ…としても）พยัญชนะ（子音）ไทยมี 44 รูป（様式） 21 เสียงในกรณี（…の場合には）ของ（～の）พยัญชนะต้น（主要部、幹）） แต่（しかし）ในกรณี（…の場合には）พยัญชนะ（子音）สะกดแตกต่าง（異なる）ออกไป สำหรับ（for）เสียงสะกดมีเพียง 8 เสียง（音） และ（そして）รวมทั้งไม่มีเสียงด้วย เรียกว่า（～と呼ぶ） มาตรา เสียงพยัญชนะ（子音）ก้อง（反響する）เมื่ออยู่ใน（～の中に）ตำแหน่ง（位置、場所）ตัวสะกด ความก้องจะหายไป（消滅する）
ในบรรดา（～の中で）พยัญชนะไทย（タイ語子音） นอกจาก（～の外側） ฃ และ（及び） ฅ ที่เลิกใช้แล้ว ยังมีพยัญชนะ（子音）อีก 6 ตัว（文字）ที่（関係代名詞）ใช้เป็นตัวสะกด（音節を表す綴り）ไม่ได้คือ ฉ ผ ฝ ห อ ฮ ดังนั้นมันจึงเหลือเพียง 36 ตัวตามตาราง ล่างสุดอักษรโรมันตามราชบัณฑิตติญสถานนะครับ
กลุ่มพยัญชนะ（子音）แต่ละ（各）พยางค์（音節）ใน（～の中の）คำหนึ่ง ๆ（一つ一つの） ของ（～の）ภาษาไทย（タイ語）แยกออก（分解される）จากกัน（相互に分解されて）อย่างชัดเจน (ไม่เหมือน ภาษาอังกฤษ（英語）ที่พยัญชนะสะกดอาจกลายเป็นพยัญชนะต้นในพยางค์ถัดไป หรือในทางกลับกัน) ดังนั้นพยัญชนะ（子音）หลายตัวของพยางค์ที่（関係代名詞）อยู่ติดกันจะไม่รวมกันเป็น（～である）กลุ่ม（グループ）พยัญชนะ（子音）เลย
ภาษาไทย（タイ語）มีกลุ่ม（グループ）พยัญชนะ（子音）เพียงไม่กี่（いくつ）กลุ่ม（グループ） ประมวล（成文化する、編集する）คำศัพท์（語彙・用語）ภาษาไทย（タイ語）ดั้งเดิม ระบุว่ามีกลุ่มพยัญชนะ (ที่ออกเสียงรวมกันโดยไม่มีสระอะ) เพียง 11 แบบ（型）เท่านั้น（だけ） เรียกว่า（～と呼ぶ） พยัญชนะ（子音）ควบ（組み合わせる）กล้ำ（混ぜて） หรือ（又は） อักษรควบกล้ำ（子音群）
/kr/ (กร), /kl/ (กล), /kw/ (กว)
/kʰr/ (ขร,คร), /kʰl/ (ขล,คล), /kʰw/ (ขว,คว)
/pr/ (ปร), /pl/ (ปล)
/pʰr/ (พร), /pʰl/ (ผล,พล)
/tr/ (ตร)
พยัญชนะ（子音）ควบ（組み合わせる）กล้ำ（混合する）มีจำนวน（量、数）เพิ่มขึ้น（増える）อีกเล็กน้อย（少し）จาก（から）คำยืม（借用語）ภาษาต่างประเทศ（外国語） อาทิ（例えば） อินทรา จาก（から）ภาษาสันสกฤต（サンスクリット語） พบว่าใช้ /tʰr/ (ทร), ฟรี จาก（から）ภาษาอังกฤษ（英語） พบว่าใช้ /fr/ (ฟร) เป็น（である）ต้น เราสามารถสังเกตได้ว่า กลุ่มพยัญชนะเหล่านี้ถูกใช้เป็น（である）พยัญชนะ（子音）ต้นเท่านั้น ซึ่ง（関係代名詞）มีเสียงพยัญชนะ（子音の発音）ตัวที่สองเป็น ร ล หรือ（又は） ว และ（そして）กลุ่ม（系、グループ）พยัญชนะ（子音）จะมีเสียงไม่เกินสองเสียงในคราวเดียว การผันวรรณยุกต์ของคำขึ้นอยู่กับไตรยางศ์ของพยัญชนะตัวแรก
สระ（母音）
เสียงสระ（母音の音）ใน（～の中の）ภาษาไทย（タイ語）แบ่ง（分けられる）ออกเป็น（分割） 3 ชนิด（種類）คือ（すなわち） สระเดี่ยว（単母音） สระประสม（連母音） และ（そして）สระเกิน สะกดด้วยรูปสระ（母音字体）พื้นฐาน（基部）หนึ่ง（一つの）ตัว（字体）หรือ（又は）หลาย（幾つかの）ตัว（字体）ร่วมกัน（共に） ＜ดูที่ อักษรไทย（タイ文字）＞
สระเดี่ยว（単母音） หรือ（又は） สระแท้（本当の） คือ（すなわち）สระ（母音）ที่（関係代名詞）เกิดจาก（由来する）ฐานเพียง ฐานเดียว มีทั้งสิ้น（全） 18 เสียง（音） ล่างสุด（最も低い）อักษรโรมัน（ローマ字）ตาม（～に続く）ราชบัณฑิตยสถาน（王立研究所）
สระประสม（連母音） คือ（すなわち）สระ（母音）ที่（関係代名詞）เกิดจาก（～から）สระเดี่ยว（単母音）สองเสียง（二音）มาประสมกัน（構成する） เกิดการเลื่อน ของ（～の）ลิ้น（舌）ใน（～の中の）ระดับสูง（上級の）ลดลง（下げる）สู่（～に達する）ระดับ（級、段階）ต่ำ（低い） ดังนั้น（それゆえに）จึงสามารถ（有能）เรียก（呼ぶ）อีก（再び）ชื่อ（名）หนึ่ง（一つ）ว่า（～という） "สระเลื่อน" มี 3 เสียงดังนี้
เ–ีย /iaː/ ประสมจากสระ อี และ อา ia
เ–ือ /ɯaː/ ประสมจากสระ อือ และ อา uea
–ัว /uaː/ ประสมจากสระ อู และ อา ua
ในบาง（いくつかの）ตำรา（テキスト）จะเพิ่มสระสระประสม（連母音）เสียงสั้น（短い音） คือ（すなわち） เ–ียะ เ–ือะ –ัวะ ด้วย（～も） แต่（しかし）ในปัจจุบัน（現今では）สระเหล่านี้（これら母音）ปรากฏ（現れる、明らかにする）เฉพาะ（明確な，具体的な）คำเลียน（模倣語）เสียง（音）เท่านั้น（だけ） เช่น（例えば） เพียะ เปรี๊ยะ（流暢な） ผัวะ（プア） เป็นต้น（例えば）
สระ（母音）เกิน คือ（すなわち）สระ（母音）ที่（関係代名詞）มีเสียง（音がある）ของ（～の）พยัญชนะ（子音）ปนอยู่（混ぜている） มี（～がある） 8 เสียงดังนี้
–ำ /am, aːm/ am ประสมจาก（～を合わせた） อะ + ม (อัม)เช่น（例） ขำ บางครั้ง（時には）ออกเสียง（発音）ยาว（長い）เวลาพูด（言う） (อาม)เช่น น้ำ
ใ– /aj, aːj/ ai ประสมจาก（～を合わせた） อะ + ย (อัย)เช่น（例） ใจ บางครั้ง（時には）ออกเสียง（発音）ยาว（長い）เวลาพูด（言う） (อาย)เช่น（例） ใต้
ไ– /aj, aːj/ ai ประสมจาก（～を合わせた） อะ + ย (อัย)เช่น（例） ไหม้ บางครั้ง（時には）ออกเสียง（発音）ยาว（長い）เวลาพูด（言う） (อาย)เช่น（例） ไม้
เ–า /aw, aːw/ ao ประสมจาก（～を合わせた） อะ + ว (เอา)เช่น（例） เกา บางครั้ง（時には）ออกเสียง（発音）ยาว（長い）เวลาพูด（言う） (อาว)เช่น（例） เก้า
ฤ /rɯ/ rue,ri,roe ประสมจาก（～を合わせた） ร + อึ (รึ)เช่น（例） ฤกษ์ บางครั้ง（時には）เปลี่ยน（変わる）เป็น /ri/ (ริ)เช่น（例） กฤษณะ หรือ /rɤː/ (เรอ)เช่นฤกษ์
ฤๅ /rɯː/ rue ประสมจาก（～を合わせた） ร + อือ (รือ)
ฦ /lɯ/ lue ประสมจาก（～を合わせた） ล + อึ (ลึ)
ฦๅ /lɯː/ lue ประสมจาก（～を合わせた） ล + อือ (ลือ)
บางตำราก็ว่าสระเกินเป็นพยางค์ ไม่ถูกจัดว่าเป็นสระ
สระ（母音）บาง（幾つかの）รูป（形）เมื่อมีพยัญชนะ（子音）สะกด（綴る） จะมีการเปลี่ยนแปลง（変更、修正）รูปสระ（母音文字） สามารถ（できる）สรุป（要約する）ได้（できる）ตาม（続く、継いで）ตารางด้านขวา
¹ คำ（単語）ที่สะกด（綴る）ด้วย –ะ + ว นั้นไม่มี เพราะซ้ำกับ –ัว แต่เปลี่ยนไปใช้ เ–า แทน
² คำ（単語）ที่สะกด（綴る）ด้วย –อ + ร จะลดรูป（省略する）เป็น –ร ไม่มีตัวออ เช่น（例えば） พร ศร จร ซึ่งก็จะไปซ้ำกับสระ โ–ะ ดังนั้นคำที่สะกดด้วย โ–ะ + ร จึงไม่มี
³ คำ（単語）ที่สะกด（綴る）ด้วย เ–อ + ย จะลดรูป（省略する）เป็น เ–ย ไม่มีพินทุ์อิ เช่น（例えば） เคย เนย เลย ซึ่ง（関係代名詞）ก็（～も）จะไปซ้ำกับสระ（母音） เ– ดังนั้นคำที่สะกด（綴る）ด้วย เ– + ย จึงไม่มี
⁴ พบได้น้อยคำ（単語）เท่านั้น（だけ）เช่น（例えば） เทอญ เทอม
⁵ มีพยัญชนะ（子音）สะกด（（綴る）เป็น（である） ย เท่านั้น（だけ） เช่น（例えば） ไทย ไชย
ไวยากรณ์（文法）
ภาษาไทย（タイ語）เป็น（～である）ภาษาคำโดด（孤立語） คำ（単語）ใน（～の中の）ภาษาไทย（タイ語）จะไม่มีการเปลี่ยนแปลงรูปไม่ว่าจะอยู่ในกาล (tense) การก (case) มาลา (mood) หรือวาจก (voice) ใดก็ตาม คำในภาษาไทยไม่มีลิงก์ (gender) ไม่มีพจน์ (number) ไม่มีวิภัตติปัจจัย แม้คำที่รับมาจากภาษาผันคำ (ภาษาที่มีวิภัตติปัจจัย) เป็นต้นว่าภาษาบาลีสันสกฤต เมื่อนำมาใช้ในภาษาไทย ก็จะไม่มีการเปลี่ยนแปลงรูป คำในภาษาไทยหลายคำไม่สามารถกำหนดหน้าที่ของคำตายตัวลงไปได้ ต้องอาศัยบริบทเข้าช่วยในการพิจารณา เมื่อต้องการจะผูกประโยค ก็นำเอาคำแต่ละคำมาเรียงติดต่อกันเข้า ภาษาไทยมีโครงสร้างแตกกิ่งไปทางขวา คำคุณศัพท์จะวางไว้หลังคำนาม ลักษณะทางวากยสัมพันธ์โดยรวมแล้วจะเป็นแบบ 'ประธาน-กริยา-กรรม'
การยืมคำ（語）จาก（から）ภาษาอื่น（他言語）
ภาษาไทย（タイ語）เป็น（～である）ภาษาหนึ่ง（一言語）ที่（関係代名詞）มีการยืมคำมาจากภาษาอื่นๆ（他の言語）ค่อนข้างสูงมาก มีทั้งแบบยืมมาจากภาษาในตระกูลภาษาไท-กะได ด้วยกันเอง และข้ามตระกูลภาษา โดยส่วนมากจะยืมมาจากภาษาบาลี ภาษาสันสกฤต และภาษาเขมร ซึ่งมีทั้งรักษาคำเดิม ออกเสียงใหม่ สะกดใหม่ หรือเปลี่ยนความหมายใหม่ อย่างใดอย่างหนึ่งหรือหลายอย่างรวมกัน
บางครั้งเป็น（～である）การยืมมา（借りて来た、借用）ซ้อน（重なり合う、共通点のある）คำ（語） เกิดเป็นคำซ้อน（共通語） คือ（つまり） คำย่อย（準、小）ใน（の中の）คำหลัก（基本語） มีความหมาย（定義する）เดียวกัน（同じ）ทั้งสอง（両方とも） เช่น
ดั้งจมูก（鼻柱） โดยมีคำว่า（～という単語）ดั้ง（鼻孔） เป็น（である）คำ（単語）ใน（～の中の）ภาษาไต（タイ語族系） ส่วนจมูก เป็น（である）คำ（単語）ใน（～の中の）ภาษาเขมร（クメール語）
อิทธิฤทธิ์ มาจาก อิทธิ (イッティ) ใน（～の中の）ภาษาบาลี（パーリ語） ซ้อน（重なり合う、共通する）กับ（～と）คำว่า（～という単語） ฤทธิ (ṛddhi) ใน（～の中の）ภาษาสันสกฤต（サンスクリット語） โดย（～のために、～として）ทั้งสอง（２つ両方とも）คำมีความหมาย（定義する）เดียวกัน（同じ）
คำ（単語）ที่（関係代名詞）ยืม（借用する）มา（来る）จาก（～から）ภาษาบาลี（パーリ語）-สันสกฤต（サンスクリット語）
คำ（単語）จำนวนมาก（たくさんの）ใน（～の中の）ภาษาไทย（タイ語） ไม่ใช้（～ではない）คำ（単語）ใน（～の中の）กลุ่ม（系、グループ）ภาษาไต（タイ語族） แต่（しかし）เป็น（～である）คำ（単語）ที่（関係代名詞）ยืมมาจาก（借りて来た）กลุ่ม（系、グループ）ภาษาสันสกฤต（サンスクリット語）-ปรากฤต โดยมีตัวอย่าง（例）ดังนี้
รักษารูปเดิม（由来） หรือ（又は）เปลี่ยนแปลง（いろいろ変更する）เล็กน้อย（少し）
วชิระ (บาลี:วชิระ [ヴァジラ]), วัชระ (สันส:วัชร [ヴァジラ])
ศัพท์ 語彙・単語 (สันส:ศัพทะ [サプダ]), สัท (เช่น สัทอักษร) (บาลีパーリ語:สัททะ [サッタ])
อัคนี 火成（岩）の และ อัคคี (สันส:อัคนิ [アクニ] บาลี:อัคคิ [アッギ])
โลก (โลก) 世界・地球 - (บาลี-สันส:โลกะ [ロカ])
ญาติ (ยาด) 相関的な - (บาลี:ญาติ (ยา-ติ) [ヤ～ティ])
เสียง พ มักแผลงมาจาก ว
เพียร 粘り強さ (มาจาก พิริยะ และมาจาก วิริยะ อีกทีหนึ่ง) (สันส:วีรยะ [ヴィリャ], บาลี:วิริยะ [ヴィリヤ)
พฤกษา 花々(สันส:วฤกษะ [vṛkṣa])
พัสดุ 小包(สันส: [vastu] (วัสตุ); บาลี: [ヴァットゥ])
เสียง -อระ เปลี่ยนมาจาก（～から変えてきた） -ะระ
หรดี 南西(หอ-ระ-ดี) (บาลี:หรติ [ハラティ] (หะระติ))
เสียง ด มักแผลงมาจาก ต
หรดี (หอ-ระ-ดี) (บาลี:หรติ [ハラティ] (หะระติ))
เทวดา (บาลี:เทวะตา [テワタ])
วัสดุ 材料 และ วัตถุ (สันส: [ヴァストゥ] (วัสตุ); บาลี: [ヴァストゥ] (วัตถุ))
กบิลพัสดุ์ カピラ城(กะ-บิน-ละ-พัด) (สันส: [カピラヴァストゥ] (กปิลวัสตุ); บาลี: [カピラヴァストゥ] (กปิลวัตถุ))
เสียง บ มักแผลงมาจาก ป
กบิลพัสดุ์ (กะ-บิน-ละ-พัด) (สันส: [カピラヴァストゥ] (กปิลวัสตุ); บาลี: [カピラヴァストゥ] (กปิลวัตถุ))
บุพเพ 前の และ บูรพ (บาลี（パーリ語）: [プッパ] (ปุพพ))
Thai language, alphabet and pronunciation
ภาษาไทย（タイ語）เป็น（～である）ภาษาทางการ（公用語）ของ（～の）ประเทศไทย（タイ国） และ（そして）ภาษาแม่（母国語）ของ（～の）ชาวไทย（タイ国民） และ（そして）ชน（相反する）เชื้อสาย（系統）อื่น（他の）ใน（～内の）ประเทศไทย（タイ国） ภาษาไทย（タイ語）เป็น（～である）ภาษา（言語）ใน（～の中の）กลุ่ม（グループ）ภาษาไต（南部の言葉） ซึ่ง（関係代名詞）เป็นกลุ่ม（ひとまとめにして）ย่อย（重要でない）ของ（～の）ตระกูล（系統・族）ภาษาไท-กะได（カダイ・タイ語） สันนิษฐาน（推測する）ว่า（～言う） ภาษา（言語）ใน（～の中の）ตระกูลนี้（この系統）มี（～を持つ）ถิ่นกำเนิด（発祥の地）จาก（から）ทาง（～の方面）ตอน（地区）ใต้（南部）ของ（～の）ประเทศจีน（中国） และ（そして）นักภาษาศาสตร์（言語学者）บาง（幾つかの）ท่าน เสนอ（申し出る、提案する）ว่า（～という） ภาษาไทย（タイ語）น่าจะมี ความเชื่อมโยง（結び付く）กับ（～と） ตระกูล（系統・族）ภาษาออสโตร-เอเชียติก（オーストロ・アジア語） ตระกูล（系統・族）ภาษาออสโตรนี（オーストロ言語）เซียน（巨匠, 大家） ตระกูล（系統・族）ภาษาจีน-ทิเบต（中国・チベット語）
ภาษาไทย（タイ語）เป็น（～である）ภาษา（言語）ที่（関係代名詞）มีระดับ（高級な）เสียง（音声）ของ（～の）คำ（単語）แน่นอน（確実に）หรือ（又は）วรรณยุกต์（四声調）เช่น（～のような）เดียวกับ（～に関する）ภาษาจีน（中国語） และ（そして）ออกเสียง（発音する）แยก（分かれる）คำต่อ（接続語）คำเป็น（である）ที่（関係代名詞）ลำบาก（難しい）ของ（～の）ชาวต่างชาติ（外国人）เนื่อง（～のため、の結果）จาก（～から） การออกเสียง（発音）วรรณยุกต์（四声点）ที่（関係代名詞）เป็น（～である）เอกลักษณ์（独自性）ของ（～の）แต่（しかし）ละ（各）คำ（単語） และ（そして）การสะกด（魅了する）คำ（単語）ที่（関係代名詞）ซับซ้อน（複雑な） นอกจาก（～を除いて）ภาษากลาง（中部の言語）แล้ว ในประเทศไทย（タイ国内の）มีการใช้（語法、慣用法） ภาษาไทย（タイ語）ถิ่น（地方）อื่น（他の）ด้วย（～も）
ชื่อภาษาและที่มา
คำว่า（～という単語） ไทย（タイ） หมายความว่า（意味します） อิสรภาพ（自由） เสรีภาพ（解放） หรือ（又は）อีก（さらに）ความหมาย（定義）หนึ่งคือ ใหญ่（大きい） ยิ่งใหญ่（巨大な） เพราะ（のり理由で）การ จะเป็น（である）อิสระ（自由に）ได้（できる）จะต้องมี กำลัง（力）ที่（関係代名詞）มากกว่า（より大きな） แข็งแกร่งกว่า（活気に溢れた、力強い） เพื่อ（so that）ป้องกัน（防ぐ、守る）การรุกราน（侵略・侵犯）จาก（～から）ข้าศึก（敵） แม้（ではあるが）คำนี้（この語）จะมี รูป เหมือน คำยืม（外来語）จาก（～から）ภาษาบาลี（パーリ語）สันสกฤต（サンスクリット） แต่（しかし）แท้（本当の）ที่（関係代名詞）จริงแล้ว คำนี้（この語）เป็น（～である）คำไทย（タイ語句）แท้（）ที่เกิด จาก（～から）กระบวน การสร้าง คำที่เรียกว่า 'การลาก คำเข้าวัด' ซึ่ง（関係代名詞）เป็น（～である）การลาก ความวิธีหนึ่ง ตาม หลัก คติ ชน วิทยา คนไทย（タイ人）เป็น（～である）ชนชาติ（）ที่（関係代名詞）นับถือกัน ว่า（～という） ภาษาบาลี（パーリ語）ซึ่ง（関係代名詞）เป็น（～である）ภาษา（言語）ที่（関係代名詞）บันทึก พระธรรม คำสอน ของ（～の）พระพุทธเจ้า（仏陀）เป็น（～である）ภาษาอัน（言語）ศักดิ์สิทธิ์（神聖な）และ（そして）เป็น（～である）มงคล（好都合、縁起がよい） เมื่อ คนไทย（タイ人）ต้องการ ตั้งชื่อ ประเทศ（国）ว่า（～という） ไท（タイ） ซึ่ง（関係代名詞）เป็น（～である）คำไทย แท้ จึง เติม ตัวย เข้าไป ข้างท้าย เพื่อ（～のための）ให้มี ลักษณะ คล้ายคำ ใน（～の中の）ภาษาบาลี（パーリ語）สันสกฤต เพื่อ（～のための）ความเป็น มงคล ตาม（～に続く）ความเชื่อ ของ（～の）ตน（自身） ภาษาไทย（タイ語）จึง（したがって）หมายถึง（～の意味をもつ）ภาษา（言語）ของ（～の）ชนชาติไทย（タイ国民）ผู้เป็น（関係代名詞：who）ไท（タイ族）นั่นเอง
หน่วยเสียง（音素）
ภาษาไทย（タイ語）ประกอบด้วย（～で構成されている）หน่วย（構成単位）เสียง（音）สำคัญ（重要な） 3ประเภท（３部門） คือ（すなわち）
1.หน่วยเสียงพยัญชนะ（パヤンチャナ：子音）
2.หน่วยเสียงสระ（サラ：母音）
3.หน่วยเสียงวรรณยุกต์（ワンナユック：四声点）
พยัญชนะ（パヤンチャナ：子音）
พยัญชนะ（子音）ต้น（主要部、幹）ภาษาไทย（タイ語）แบ่งแยก（区別・分別）รูปแบบ（類型）เสียง（音）พยัญชนะ（子音）ก้อง（反響する）และ（そして）พ่นลม（息を吹く） ในส่วนของเสียงกักและเสียงผสมเสียดแทรก เป็นสามประเภทดังนี้
เสียงไม่ก้อง（反響しない音） ไม่พ่นลม（息を吹かないで）
เสียงไม่ก้อง（反響しない音） พ่นลม（息を吹く）
เสียงก้อง（反響する音） ไม่พ่นลม（息を吹かないで）
หาก（分ける、分離する）เทียบ（比較して）กับ（～と）ภาษาอังกฤษ（英語） โดยทั่วไป（一般に、概して）มีเสียง（音がある）แบบ（型）ที่（関係代名詞）สอง（第２）กับ（と）สาม（第３）เท่านั้น（だけ） เสียงแบบ（～型の音）ที่（関係代名詞）หนึ่งพบได้เฉพาะ（特有の、特定の）เมื่ออยู่หลัง s ซึ่ง（すなわち）เป็นเสียงแปร（異音）ของ（～の）เสียงที่สอง（第２の音）
เสียงพยัญชนะ（子音）ต้นโดยรวมแบ่งเป็น 21 เสียง（音） ตารางด้านล่างนี้บรรทัดบนคือสัทอักษรสากล บรรทัดล่างคืออักษรไทย（タイ文字）ในตำแหน่งพยัญชนะต้น (อักษรหลายตัว（数種類の文字）ที่（関係代名詞）ปรากฏ（思われる）ใน（～の中の）ช่อง（分節）ให้เสียงเดียวกัน) ล่างสุดอักษรโรมัน（ローマ字）ตาม（続く）ราชบัณฑิต（王立研究所）ติญสถานนะครับ
พยัญชนะ（子音）สะกดถึงแม้ว่า（…であるが、たとえ…としても）พยัญชนะ（子音）ไทยมี 44 รูป（様式） 21 เสียงในกรณี（…の場合には）ของ（～の）พยัญชนะต้น（主要部、幹）） แต่（しかし）ในกรณี（…の場合には）พยัญชนะ（子音）สะกดแตกต่าง（異なる）ออกไป สำหรับ（for）เสียงสะกดมีเพียง 8 เสียง（音） และ（そして）รวมทั้งไม่มีเสียงด้วย เรียกว่า（～と呼ぶ） มาตรา เสียงพยัญชนะ（子音）ก้อง（反響する）เมื่ออยู่ใน（～の中に）ตำแหน่ง（位置、場所）ตัวสะกด ความก้องจะหายไป（消滅する）
ในบรรดา（～の中で）พยัญชนะไทย（タイ語子音） นอกจาก（～の外側） ฃ และ（及び） ฅ ที่เลิกใช้แล้ว ยังมีพยัญชนะ（子音）อีก 6 ตัว（文字）ที่（関係代名詞）ใช้เป็นตัวสะกด（音節を表す綴り）ไม่ได้คือ ฉ ผ ฝ ห อ ฮ ดังนั้นมันจึงเหลือเพียง 36 ตัวตามตาราง ล่างสุดอักษรโรมันตามราชบัณฑิตติญสถานนะครับ
กลุ่มพยัญชนะ（子音）แต่ละ（各）พยางค์（音節）ใน（～の中の）คำหนึ่ง ๆ（一つ一つの） ของ（～の）ภาษาไทย（タイ語）แยกออก（分解される）จากกัน（相互に分解されて）อย่างชัดเจน (ไม่เหมือน ภาษาอังกฤษ（英語）ที่พยัญชนะสะกดอาจกลายเป็นพยัญชนะต้นในพยางค์ถัดไป หรือในทางกลับกัน) ดังนั้นพยัญชนะ（子音）หลายตัวของพยางค์ที่（関係代名詞）อยู่ติดกันจะไม่รวมกันเป็น（～である）กลุ่ม（グループ）พยัญชนะ（子音）เลย
ภาษาไทย（タイ語）มีกลุ่ม（グループ）พยัญชนะ（子音）เพียงไม่กี่（いくつ）กลุ่ม（グループ） ประมวล（成文化する、編集する）คำศัพท์（語彙・用語）ภาษาไทย（タイ語）ดั้งเดิม ระบุว่ามีกลุ่มพยัญชนะ (ที่ออกเสียงรวมกันโดยไม่มีสระอะ) เพียง 11 แบบ（型）เท่านั้น（だけ） เรียกว่า（～と呼ぶ） พยัญชนะ（子音）ควบ（組み合わせる）กล้ำ（混ぜて） หรือ（又は） อักษรควบกล้ำ（子音群）
/kr/ (กร), /kl/ (กล), /kw/ (กว)
/kʰr/ (ขร,คร), /kʰl/ (ขล,คล), /kʰw/ (ขว,คว)
/pr/ (ปร), /pl/ (ปล)
/pʰr/ (พร), /pʰl/ (ผล,พล)
/tr/ (ตร)
พยัญชนะ（子音）ควบ（組み合わせる）กล้ำ（混合する）มีจำนวน（量、数）เพิ่มขึ้น（増える）อีกเล็กน้อย（少し）จาก（から）คำยืม（借用語）ภาษาต่างประเทศ（外国語） อาทิ（例えば） อินทรา จาก（から）ภาษาสันสกฤต（サンスクリット語） พบว่าใช้ /tʰr/ (ทร), ฟรี จาก（から）ภาษาอังกฤษ（英語） พบว่าใช้ /fr/ (ฟร) เป็น（である）ต้น เราสามารถสังเกตได้ว่า กลุ่มพยัญชนะเหล่านี้ถูกใช้เป็น（である）พยัญชนะ（子音）ต้นเท่านั้น ซึ่ง（関係代名詞）มีเสียงพยัญชนะ（子音の発音）ตัวที่สองเป็น ร ล หรือ（又は） ว และ（そして）กลุ่ม（系、グループ）พยัญชนะ（子音）จะมีเสียงไม่เกินสองเสียงในคราวเดียว การผันวรรณยุกต์ของคำขึ้นอยู่กับไตรยางศ์ของพยัญชนะตัวแรก
สระ（母音）
เสียงสระ（母音の音）ใน（～の中の）ภาษาไทย（タイ語）แบ่ง（分けられる）ออกเป็น（分割） 3 ชนิด（種類）คือ（すなわち） สระเดี่ยว（単母音） สระประสม（連母音） และ（そして）สระเกิน สะกดด้วยรูปสระ（母音字体）พื้นฐาน（基部）หนึ่ง（一つの）ตัว（字体）หรือ（又は）หลาย（幾つかの）ตัว（字体）ร่วมกัน（共に） ＜ดูที่ อักษรไทย（タイ文字）＞
สระเดี่ยว（単母音） หรือ（又は） สระแท้（本当の） คือ（すなわち）สระ（母音）ที่（関係代名詞）เกิดจาก（由来する）ฐานเพียง ฐานเดียว มีทั้งสิ้น（全） 18 เสียง（音） ล่างสุด（最も低い）อักษรโรมัน（ローマ字）ตาม（～に続く）ราชบัณฑิตยสถาน（王立研究所）
สระประสม（連母音） คือ（すなわち）สระ（母音）ที่（関係代名詞）เกิดจาก（～から）สระเดี่ยว（単母音）สองเสียง（二音）มาประสมกัน（構成する） เกิดการเลื่อน ของ（～の）ลิ้น（舌）ใน（～の中の）ระดับสูง（上級の）ลดลง（下げる）สู่（～に達する）ระดับ（級、段階）ต่ำ（低い） ดังนั้น（それゆえに）จึงสามารถ（有能）เรียก（呼ぶ）อีก（再び）ชื่อ（名）หนึ่ง（一つ）ว่า（～という） "สระเลื่อน" มี 3 เสียงดังนี้
เ–ีย /iaː/ ประสมจากสระ อี และ อา ia
เ–ือ /ɯaː/ ประสมจากสระ อือ และ อา uea
–ัว /uaː/ ประสมจากสระ อู และ อา ua
ในบาง（いくつかの）ตำรา（テキスト）จะเพิ่มสระสระประสม（連母音）เสียงสั้น（短い音） คือ（すなわち） เ–ียะ เ–ือะ –ัวะ ด้วย（～も） แต่（しかし）ในปัจจุบัน（現今では）สระเหล่านี้（これら母音）ปรากฏ（現れる、明らかにする）เฉพาะ（明確な，具体的な）คำเลียน（模倣語）เสียง（音）เท่านั้น（だけ） เช่น（例えば） เพียะ เปรี๊ยะ（流暢な） ผัวะ（プア） เป็นต้น（例えば）
สระ（母音）เกิน คือ（すなわち）สระ（母音）ที่（関係代名詞）มีเสียง（音がある）ของ（～の）พยัญชนะ（子音）ปนอยู่（混ぜている） มี（～がある） 8 เสียงดังนี้
–ำ /am, aːm/ am ประสมจาก（～を合わせた） อะ + ม (อัม)เช่น（例） ขำ บางครั้ง（時には）ออกเสียง（発音）ยาว（長い）เวลาพูด（言う） (อาม)เช่น น้ำ
ใ– /aj, aːj/ ai ประสมจาก（～を合わせた） อะ + ย (อัย)เช่น（例） ใจ บางครั้ง（時には）ออกเสียง（発音）ยาว（長い）เวลาพูด（言う） (อาย)เช่น（例） ใต้
ไ– /aj, aːj/ ai ประสมจาก（～を合わせた） อะ + ย (อัย)เช่น（例） ไหม้ บางครั้ง（時には）ออกเสียง（発音）ยาว（長い）เวลาพูด（言う） (อาย)เช่น（例） ไม้
เ–า /aw, aːw/ ao ประสมจาก（～を合わせた） อะ + ว (เอา)เช่น（例） เกา บางครั้ง（時には）ออกเสียง（発音）ยาว（長い）เวลาพูด（言う） (อาว)เช่น（例） เก้า
ฤ /rɯ/ rue,ri,roe ประสมจาก（～を合わせた） ร + อึ (รึ)เช่น（例） ฤกษ์ บางครั้ง（時には）เปลี่ยน（変わる）เป็น /ri/ (ริ)เช่น（例） กฤษณะ หรือ /rɤː/ (เรอ)เช่นฤกษ์
ฤๅ /rɯː/ rue ประสมจาก（～を合わせた） ร + อือ (รือ)
ฦ /lɯ/ lue ประสมจาก（～を合わせた） ล + อึ (ลึ)
ฦๅ /lɯː/ lue ประสมจาก（～を合わせた） ล + อือ (ลือ)
บางตำราก็ว่าสระเกินเป็นพยางค์ ไม่ถูกจัดว่าเป็นสระ
สระ（母音）บาง（幾つかの）รูป（形）เมื่อมีพยัญชนะ（子音）สะกด（綴る） จะมีการเปลี่ยนแปลง（変更、修正）รูปสระ（母音文字） สามารถ（できる）สรุป（要約する）ได้（できる）ตาม（続く、継いで）ตารางด้านขวา
¹ คำ（単語）ที่สะกด（綴る）ด้วย –ะ + ว นั้นไม่มี เพราะซ้ำกับ –ัว แต่เปลี่ยนไปใช้ เ–า แทน
² คำ（単語）ที่สะกด（綴る）ด้วย –อ + ร จะลดรูป（省略する）เป็น –ร ไม่มีตัวออ เช่น（例えば） พร ศร จร ซึ่งก็จะไปซ้ำกับสระ โ–ะ ดังนั้นคำที่สะกดด้วย โ–ะ + ร จึงไม่มี
³ คำ（単語）ที่สะกด（綴る）ด้วย เ–อ + ย จะลดรูป（省略する）เป็น เ–ย ไม่มีพินทุ์อิ เช่น（例えば） เคย เนย เลย ซึ่ง（関係代名詞）ก็（～も）จะไปซ้ำกับสระ（母音） เ– ดังนั้นคำที่สะกด（綴る）ด้วย เ– + ย จึงไม่มี
⁴ พบได้น้อยคำ（単語）เท่านั้น（だけ）เช่น（例えば） เทอญ เทอม
⁵ มีพยัญชนะ（子音）สะกด（（綴る）เป็น（である） ย เท่านั้น（だけ） เช่น（例えば） ไทย ไชย
ไวยากรณ์（文法）
ภาษาไทย（タイ語）เป็น（～である）ภาษาคำโดด（孤立語） คำ（単語）ใน（～の中の）ภาษาไทย（タイ語）จะไม่มีการเปลี่ยนแปลงรูปไม่ว่าจะอยู่ในกาล (tense) การก (case) มาลา (mood) หรือวาจก (voice) ใดก็ตาม คำในภาษาไทยไม่มีลิงก์ (gender) ไม่มีพจน์ (number) ไม่มีวิภัตติปัจจัย แม้คำที่รับมาจากภาษาผันคำ (ภาษาที่มีวิภัตติปัจจัย) เป็นต้นว่าภาษาบาลีสันสกฤต เมื่อนำมาใช้ในภาษาไทย ก็จะไม่มีการเปลี่ยนแปลงรูป คำในภาษาไทยหลายคำไม่สามารถกำหนดหน้าที่ของคำตายตัวลงไปได้ ต้องอาศัยบริบทเข้าช่วยในการพิจารณา เมื่อต้องการจะผูกประโยค ก็นำเอาคำแต่ละคำมาเรียงติดต่อกันเข้า ภาษาไทยมีโครงสร้างแตกกิ่งไปทางขวา คำคุณศัพท์จะวางไว้หลังคำนาม ลักษณะทางวากยสัมพันธ์โดยรวมแล้วจะเป็นแบบ 'ประธาน-กริยา-กรรม'
การยืมคำ（語）จาก（から）ภาษาอื่น（他言語）
ภาษาไทย（タイ語）เป็น（～である）ภาษาหนึ่ง（一言語）ที่（関係代名詞）มีการยืมคำมาจากภาษาอื่นๆ（他の言語）ค่อนข้างสูงมาก มีทั้งแบบยืมมาจากภาษาในตระกูลภาษาไท-กะได ด้วยกันเอง และข้ามตระกูลภาษา โดยส่วนมากจะยืมมาจากภาษาบาลี ภาษาสันสกฤต และภาษาเขมร ซึ่งมีทั้งรักษาคำเดิม ออกเสียงใหม่ สะกดใหม่ หรือเปลี่ยนความหมายใหม่ อย่างใดอย่างหนึ่งหรือหลายอย่างรวมกัน
บางครั้งเป็น（～である）การยืมมา（借りて来た、借用）ซ้อน（重なり合う、共通点のある）คำ（語） เกิดเป็นคำซ้อน（共通語） คือ（つまり） คำย่อย（準、小）ใน（の中の）คำหลัก（基本語） มีความหมาย（定義する）เดียวกัน（同じ）ทั้งสอง（両方とも） เช่น
ดั้งจมูก（鼻柱） โดยมีคำว่า（～という単語）ดั้ง（鼻孔） เป็น（である）คำ（単語）ใน（～の中の）ภาษาไต（タイ語族系） ส่วนจมูก เป็น（である）คำ（単語）ใน（～の中の）ภาษาเขมร（クメール語）
อิทธิฤทธิ์ มาจาก อิทธิ (イッティ) ใน（～の中の）ภาษาบาลี（パーリ語） ซ้อน（重なり合う、共通する）กับ（～と）คำว่า（～という単語） ฤทธิ (ṛddhi) ใน（～の中の）ภาษาสันสกฤต（サンスクリット語） โดย（～のために、～として）ทั้งสอง（２つ両方とも）คำมีความหมาย（定義する）เดียวกัน（同じ）
คำ（単語）ที่（関係代名詞）ยืม（借用する）มา（来る）จาก（～から）ภาษาบาลี（パーリ語）-สันสกฤต（サンスクリット語）
คำ（単語）จำนวนมาก（たくさんの）ใน（～の中の）ภาษาไทย（タイ語） ไม่ใช้（～ではない）คำ（単語）ใน（～の中の）กลุ่ม（系、グループ）ภาษาไต（タイ語族） แต่（しかし）เป็น（～である）คำ（単語）ที่（関係代名詞）ยืมมาจาก（借りて来た）กลุ่ม（系、グループ）ภาษาสันสกฤต（サンスクリット語）-ปรากฤต โดยมีตัวอย่าง（例）ดังนี้
รักษารูปเดิม（由来） หรือ（又は）เปลี่ยนแปลง（いろいろ変更する）เล็กน้อย（少し）
วชิระ (บาลี:วชิระ [ヴァジラ]), วัชระ (สันส:วัชร [ヴァジラ])
ศัพท์ 語彙・単語 (สันส:ศัพทะ [サプダ]), สัท (เช่น สัทอักษร) (บาลีパーリ語:สัททะ [サッタ])
อัคนี 火成（岩）の และ อัคคี (สันส:อัคนิ [アクニ] บาลี:อัคคิ [アッギ])
โลก (โลก) 世界・地球 - (บาลี-สันส:โลกะ [ロカ])
ญาติ (ยาด) 相関的な - (บาลี:ญาติ (ยา-ติ) [ヤ～ティ])
เสียง พ มักแผลงมาจาก ว
เพียร 粘り強さ (มาจาก พิริยะ และมาจาก วิริยะ อีกทีหนึ่ง) (สันส:วีรยะ [ヴィリャ], บาลี:วิริยะ [ヴィリヤ)
พฤกษา 花々(สันส:วฤกษะ [vṛkṣa])
พัสดุ 小包(สันส: [vastu] (วัสตุ); บาลี: [ヴァットゥ])
เสียง -อระ เปลี่ยนมาจาก（～から変えてきた） -ะระ
หรดี 南西(หอ-ระ-ดี) (บาลี:หรติ [ハラティ] (หะระติ))
เสียง ด มักแผลงมาจาก ต
หรดี (หอ-ระ-ดี) (บาลี:หรติ [ハラティ] (หะระติ))
เทวดา (บาลี:เทวะตา [テワタ])
วัสดุ 材料 และ วัตถุ (สันส: [ヴァストゥ] (วัสตุ); บาลี: [ヴァストゥ] (วัตถุ))
กบิลพัสดุ์ カピラ城(กะ-บิน-ละ-พัด) (สันส: [カピラヴァストゥ] (กปิลวัสตุ); บาลี: [カピラヴァストゥ] (กปิลวัตถุ))
เสียง บ มักแผลงมาจาก ป
กบิลพัสดุ์ (กะ-บิน-ละ-พัด) (สันส: [カピラヴァストゥ] (กปิลวัสตุ); บาลี: [カピラヴァストゥ] (กปิลวัตถุ))
บุพเพ 前の และ บูรพ (บาลี（パーリ語）: [プッパ] (ปุพพ))
Thai language, alphabet and pronunciation
Posted by タマリンドー at 04:35
│単語集
